Wednesday, May 7, 2008

KARUGTONG NG ISANG MAYO - Katapusan

KARUGTONG NG ISANG MAYO
Katapusan

HINDI natapos ang unang pagsisiyam sa Krus at nakapagtapat siya kay Lucia. Ang tanong nito. “Alam ba ni Alex?”

Tumango siya.

Matagal na hindi umimik si Lucia. At sa pangalawang pagkakataon, ang katotohanan ay may dinalang lumbay sa kanyang kaibuturan. Umiibig rin si Lucia kay Alex.

Pista ng Krus at huling araw niya sa Malolos nang may sabihin si Lucia sa kanya. Dalawa sila sa maraming sumusunod, umiilaw, umiindak sa saliw ng tugtuging balse ng isang banda ng musiko na dumapit sa Birhen ng baryo mula sa bisita ng nayon, upang isama sa malaking prusisyon kinagabihan.

“Kung hihiling ka sa Birhen, ibibigay niya sa iyo,” ang sabi ni Lucia.

Sinulyapan niya ang Birhen na nakasakay sa ibabaw ng karo, na hila-hila, tulak-tulak ng sandamukal na tao.

“Kung ikaw ang hilingin ko sa kanya,” nananantiyang sagot niya.

“Makaliligaya ba sa iyo?”

Tumango siya. “Labis-labis.”

Tiningala ni Lucia ang birhen. “Pero, di ba dapat, makaliligaya rin sa akin? Sa ating dalawa. Ganoon ang pag-ibig, di ba?”

Hindi siya sumagot. Naunawaan niya ang ibig sabihin ng dalaga. At sa kabila ng kalungkutang damang-dama, umusal siya. Ang makaliligaya sa lahat. Kay Lucia. Kay Alex. Sa akin…

Iyon ang una at huling Mayo niya sa Malolos.

IMINULAT ni Gil ang kanyang mga mata. Naidlip yata siya. Kumurap-kurap siya. Sa kaharap na salamin ng kotse ay nasilip niya ang singkabang tumatanod sa lansangang papasok sa nagpipistang nayon. Muli, siya ay nasa Malolos. Nakadama siya ng pananabik.

Istimado sila ng mga magulang ni Lito. Tuwang-tuwang sumalubong sa kanila. Pinamiryenda sila ng masarap na enseymada at ng espesyal na inipit na ayon sa mga ito ay sa Malolos lamang matatagpuan. Nang matapos ang kanilang kuwentuhan ay palagay ang loob na siya ay nagpaalam na.

“Inihatid ko lang ho si Jojo.”

Naunawaan naman siya ng mga magulang ni Lito. Kaya lamang ay inanyayahan muna siya na magtungo sa bahay ng reynang kokonsortihan ni Jojo.

Para naman makita ninyo kung gaano kaganda ang aming pamangkin, hindi sa pagbubuhat ng bangko.”

Hindi nagsisinungaling ang mga ito. Talagang maganda si Aurora. Tumatawang mga mata. Makinis na kayumanggi. Mahaba, kulot na buhok. Katulad ni Lucia? At may biloy pa sa pisngi. Na tulad ni Alex!

Tumatawa, lipos ng kasiyahang niyapos siya ni Alex. “Ilang taon na, Gil? Ang tagal na. Bumalik ako sa kasera. Lumipat raw kayo, hindi masabi kung saan. Ikaw, hindi ka na bumalik rito.”

Nakangiti, nagpapahid ng luha si Lucia. At alam niya. Maligaya si Lucia. Kay Alex. At maligaya rin siya.

Sa tabi ng durungawan, nasulyapan ni Gil, magkatabi sina Jojo at Aurora. Pinapanood ang nagdaraang dapit ng Birhen ng baryo. At ang mga umiilaw, sumasayaw, umaawit na mga tao. At nadama niyang parang nabalik siya ng panahon. Sa unang Mayong iyon sa Malolos. Na parang kahapon lamang. Ang karugtong ay ngayon.

Liwayway 12 Mayo, 1986

No comments:

Post a Comment